Het burgerinitiatief ‘megastallen nee’ snijdt heel terecht een belangrijk onderwerp aan. Een thema overigens wat in de Staten commissie Ruimte en Milieu stevig geagendeerd staat en waar, weliswaar langzaam, de discussie de goede richting op gaat. Zowel de grootte van de bedrijven als de concentratie staan ter discussie. Geen twijfel! Dat er iets moet veranderen, geen tijfel! Maar voor de wijze waarop moet je wel naar elkaar blijven luisteren.

Ik ben blij dat het burgerinitiatief helder uitsprak dat het hun erom gaat dat de grootte van de stallen (bouwblokken) vastgelegd wordt op maximaal 1,5 hectare. De overgrote meerderheid van de boeren kan ook prima binnen die maximering uit de voeten. Voor de rundveehouderij zou je hier nog wel eens goed naar moeten kijken, je wilt het kuilvoer wel op het bouwblok hebben. Als je toch ruimte wilt bieden aan nog grotere bedrijven dan moet je toe naar vee industrieterreinen zonder burgerwoningen. Maar dan wel een zeer beperkt aantal en op de juiste plaats. De huidige LOG’s liggen vaak volkomen verkeerd en daar hebben de burgers terecht een punt.

Wat mij wel bevreemd is dat wanneer je elkaar hierover nadert er opeens alles bijgesleept wordt. Een soort rupsje nooit genoeg. Dan hebben we het niet maar over megastallen maar dan komen álle frustraties boven. Het kan niet zo zijn dat de gaandeweg er alles bij gaat slepen. Dan krijg je een niet al te constructieve megadiscussie die nergens toe leidt.

De wandelgangen waren in Eersel dan ook een stuk interessanter om de zorg van de burgers goed te horen. En dan hoor je een stevig bezorgd maar ook genuanceerde verhaal. En dat zijn verhalen waar we wat mee móeten maar ook wat mee kúnnen. Ik denk dat een verdrag van Eersel dichterbij is dan menigeen denkt.

Hermen Vreugdenhil

Zie audiofragment voor interview Hermen tijdens bustour langs de stallen