Afgelopen vrijdag hadden we de tweede workshop over de invoering van de nieuwe Wet op de ruimtelijke ordening die in juli in werking treedt.  De workshops hebben we als Staten zelf georganiseerd omdat de informatie die door de provincie gegeven werd erg eenzijdig gekleurd was. Een mooi staaltje van dualisme die zijn vruchten af lijkt te werpen. In ieder geval hebben we de wind in het debat kunnen draaien.

De nieuwe Wro voorziet in kortere en snellere procedures, gaat uit dat verantwoordelijkheden op het juiste niveau liggen en is meer uitvoeringsgericht. De insteek van het Brabantse provinciebestuur was echter: hoe kunnen we met de nieuwe wetgeving de oude situatie (goedkeuring achteraf) met de nieuwe instrumenten die de nWro biedt gewoon voort zetten. Dan praat je over nieuwe wijn in oude zakken.

Mijn stellingname is van het begin aan geweest te denken vanuit de nieuwe sturingsfilosofie die zijn uitwerking heeft gekregen in de nieuwe wet: decentraal wat kan, centraal wat moet. Dat betekent dat zoveel mogelijk de eindverantwoordelijkheid voor ruimtelijke beslissingen zo dicht mogelijk bij de burger komt te liggen dus bij de gemeente.

De zaken die bovenregionaal zijn of die bescherming op een hoger niveau vragen (denk aan regionaal bedrijventerrrein, bundeling kassencomplexen of beschermen van natuurwaarden en biodeversiteit) vragen juist om een steviger ruimtelijke sturing of bescherming door de provincie. Dan moet je dus als provincie eerst gaan bepalen wat je provinciaal belang is en vooral wat niet. En dat is lastig want dan moet enerzijds invloed weggeven en anderzijds stevig doorpakken. De provincie moet bereidt zijn om de belangen ook juridisch hard te beschermen met een verordening in plaats van onderhandelen in de achterkamertjes .

De lijn die wij ingestoken hebben sluit naadloos aan bij twee belangrijke paragrafen uit ons verkiezingsprogramma.
Wij willen de bestuurskracht van gemeenten laten toenemen. Dit kan heel goed met het verschuiven van verantwoordelijkheden zoals de nieuwe wet beoogt. En de gemeenten worden ook nog eens extra versterkt als de provincie haar expertise wil inzetten om waar gewenst een coördinerende en faciliterende rol op zich te nemen zonder hier direct zeggenschap voor terug te willen hebben.

Daarnaast willen wij ons inzetten om het kwetsbare te beschermen. Neem bijvoorbeeld het natuurbelang. Hier zou het heel goed passen om de provinciale verantwoordelijkheid te nemen om natuurwaarden juridisch hard te beschermen door hiervoor een verordening op te stellen. De begrenzing is immers als vastgelegd in de EHS. Het voorwerk is al gedaan, alleen nu nog de politieke moed.

In een eerder debat heb ik de formulering  die gebruikt wordt in de interimstructuurvisie “terughoudend gebruik maken van een verordening” kunnen ombuigen naar “zorgvuldig gebruik maken van een verordening”. Laten we er dan nu ook snel werk van maken om zorgvuldig een verordening op te stellen voor die belangen die ons werkelijk na aan het hart gaan. Om het kwetsbare in Brabant te beschermen. Dan kunnen we vanaf juli werken met een nieuw ruimtelijk ordeningsstelsel, optimaal gebruik makend van nieuwe instrumenten. Nieuwe wijn in nieuwe zakken!